പണ്ഡിതന്മാരും ഭരണാധികാരികളും
പണ്ഡിതന്മാർ ആണ് രാജാക്കന്മാരുടെ മേൽ വിധി പറയുന്നവർ”
ഇമാം ഗസ്സാലി (റ) പറയുന്നു:
“الملوك محتاجون إلى العلماء، والعلماء إلى الله”
“ഭരണാധികാരികൾക്ക് പണ്ഡിതന്മാരെ ആശ്രയിക്കേണ്ടി വരും; പണ്ഡിതന്മാർ അല്ലാഹുവിനെ ആശ്രയിക്കുന്നു.”
മഹാനായ ഫുളൈലുബ്നു ഇയാദ്(റ) പറയുന്നത് കാണാം:
“إذا رأيت العالم يكثر الدخول على الملوك فاعلم أنه لص”
“ഒരു പണ്ഡിതൻ അധികം അധികാരികളുടെയും രാജാക്കന്മാരുടെയും അടുത്തേക്ക് പോകുന്നവനാണെങ്കിൽ, അവൻ കള്ളനാണെന്ന് അറിഞ്ഞുകൊൾക.”
പണ്ഡിതന്മാർ രാജാക്കന്മാരെ നയിക്കേണ്ടവരാണ്, മറിച്ച് രാജാക്കന്മാർക്ക് വേണ്ടി മതം വളച്ചൊടിക്കരുത്.
ഒരിക്കൽ ഖലീഫ അൽ-മൻസൂറുൽ അബ്ബാസി ഇമാം അബൂ ഹനീഫയോട് (رحمه الله) പറഞ്ഞു:
> “നിങ്ങൾ നമ്മുടെ കാര്യങ്ങൾക്കായി ജഡ്ജിയായി (ഖാദി) നിയമിക്കപ്പെടണം.”
ഇമാം അബൂ ഹനീഫ നിരസിച്ചു.
ഖലീഫ കോപിച്ച് പറഞ്ഞു: “നീ കള്ളമാണ്.”
ഇമാം മറുപടി പറഞ്ഞു:
> “എന്നെ ജഡ്ജിയായി നിയമിച്ചാൽ ഞാൻ സത്യം പറയും. എങ്കിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാണെന്ന് തെളിഞ്ഞു – ഞാൻ യോഗ്യനല്ല. നീ പറയുന്നതുപോലെ ഞാൻ കള്ളനാണെങ്കിൽ, ഒരിക്കലും ജഡ്ജിയാക്കരുത്.”
ഇത്രയും ധൈര്യത്തോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഖലീഫയ്ക്ക് വഴങ്ങാതെ മറ്റ് നിർവാഹമുണ്ടായില്ല.
ചരിത്രത്തിൽ പല ഉദാഹരണങ്ങളും കാണാം. ഖലീഫകൾക്ക് പോലും പണ്ഡിതന്മാരുടെ മുൻപിൽ വഴങ്ങേണ്ടിവന്നിട്ടുണ്ട്. അതാണ് ഇസ്ലാമിക പാരമ്പര്യത്തിലെ യഥാർത്ഥ ശക്തി.
Post a Comment